impresje wędrowne

[atoja]

tatrzańskie impresje


wierchy nieoswojone
w dumne skalne ramiona
przyjmujecie wędrowców
na waszych progach głowy
schylających w pokłonie

Giewont jak ojciec chrzestny
czuwa nad snem kamiennym
legionu swoich rycerzy
w granitowych jaskiniach
wiekiem echa zamkniętym

cisza tu najcenniejsza
wieczność i tajemnica
źródło i sens istnienia
bez grzechu i bez śmierci
miłość zaklęta w szczytach

a my jak nieme ptaki
chwytamy łyk źródlany
w harmonię bez obłudy
i fałszywego dźwięku
zapatrzeni, wsłuchani

2011
z cyklu "moje miejsca"