sza

[atoja]

sza


między kroplami szyby dotykiem
szept nienazwany przenika ciszę

siebie nie słyszę

myśl popłynęła pod żagla mgnieniem
by runąć w przepaść bezgłośnym hukiem

ciężarem ziemskim płynie kroplami
w mgielnej przestrzeni cisza szeptami

membrana nocy zbierze w pled miękki
stłumione szepty zamieni w dźwięki

we śnie usłyszę

2009