to co niezniszczalne

[atoja]

to co niezniszczalne


Pół kroku za Tobą przez dwadzieścia lat
oswajałeś dzień w dzień. Był wierny jak pies.
Podstępnie spoglądał na spokojną twarz
z zapytaniem w ślepiach : pójdziesz ze mną, wiesz?

Wiedziałeś.To co w Tobie niezniszczalne
rozdawałeś po drodze na drugi brzeg.

Szedłeś Profesorze dostojnym krokiem
do zatoki lasu na próg zdumienia.
I milkły patki podniebnym świergotem.
Słuchały . A wokół stawał się teatr.


2011