horyzontalnie

[atoja]

horyzontalnie


choćbym sięgała rękoma wysoko
nie mogę wstrzymać płynących obłoków
przymrużam oczy i łapię promienie
coraz mi bliżej do nagrzanej ziemi

leżę na trawie wśród mrówek i trzmieli
starzy znajomi dobrze mnie przyjęli
znowu zapytam biedronkę quo vadis
i posłuchamy wiosennej sonaty

pod baldachimem niebieskozielonym
wyruszam w podróż magią Salomona
kwietnym dywanem beztroskiej błogości
zefir w kielichach eliksir zamącił

tylko się wtulić w wilgotność ziołową
w nozdrza uchwycić zapach maciejkowy
z miętą na wargach dzikością pokrzywy
spocząć oazą w lodach Antarktydy

nagrzaną łąkę w rumianku zatrzymać
niech słońcem w grocie strzela Artemida
a ty powrócisz gdy śniegi odejdą
szeptem we włosach pachnących lawendą


2012