Pod korą

[atoja]

Pod korą


Nie pytaj dokąd biegnie ta droga.
Przy której brzozy w szeleście cichym
powiewnych sukien ukryć nie mogą
drżenia pod skórą. Smukłych kibici.

I pragnień które drążyły soki
dziewiczych trzewi, policzków bladych.
Z ust zbyt czerwonych, roziskrzeń w oku
nazbyt brutalnie ścierałaś ślady.

Gdy na Long Island grają cykady
tak jakby chciały zagłuszyć świerszcze,
znów biegniesz drogą, aby pogładzić
korę na brzozach. Jak wersy pierwsze.


2012