chwila pomiędzy

[atoja]

chwila pomiędzy


powraca w kroplach wystukujących
wczorajsze lato gdy zmierzch gasnący
w migotliwych źdźbłach skrzętnie ukrywa
pod powiekami niewygasły sen

skrzydłami orła otwiera Giewont
spiżowe wrota gdy pochylony
przekraczasz progi czując, że jesteś
chwilą pomiędzy dotykiem Ziemi

w milczenie śniegu spowite szczyty
cienie się kładą w ciepłe doliny
czerwienią znaczą ślady kamienne
podniebne szlaki kurierów Tatr

płaszcz sit skuciny* szczelnie okrywa
dumną matronę Kopę Kondracką
oplata szalem późnego lata
karnie stojące w szeregu góry

płochliwy Ciemniak patrzy z ukosa
na Krzesanicę strojną w boimkę*
ona zaś zerka na niesfornego
Małołączniaka w kosmatej czapie

wietrzny Kasprowy szorstkimi dłońmi
wygładza stoki zielenią trawy
gromkim oddechem chciałby wykurzyć
ze Śnieżnej Studni widmo Brockenu

aż echo niesie i spływa z grani
potokiem Bystrej gawędą Cichą
wędruje z Ujkiem* przez Kondratową
na Kalatówki gdzie jego chata

i niedźwiedź mruczy pod strzechą gór


2012
z cyklu "impresje wędrowne"