dzisiaj zatrzymało się zawsze

[atoja]

dzisiaj zatrzymało się zawsze


nigdy nie wiem, że jest moje dopóki nie wyrzucę

błądzę i szukam po lasach
tych słów porwanych
przez wiatr

w morzu piasku wzniecam kroki
do wierzchołków drzew
biegnę za dźwiękami

w gonitwie pył uniesiony
i zdławiony krzyk buntu
po wygasłym słońcu

tamte słowa
stłumione chustą nocy
aby nie mówiły

jeszcze w garści imiona
i w przedsionku lata
schowane zbyt szybko

drzwi uchylone
ktoś cię pamięta