tak daleko tak blisko

[atoja]

tak daleko tak blisko

gdy się spotkamy czy ci powiem
że na najdalszych krańcach byłeś
szeptem na wargach lotnym słowem

szybko schowanym na samym dnie
by nie dostrzegły go żarłoczne
krzywe zwierciadła i wzrok jak blef

że malowała każda jesień
rdzawe płomienie w twoich oczach
a mroźne ranki grzały ciepłem

szorstkich policzków w śnie tulonych
aż rozbujała zieleń w drzewach
i rozskrzydliła nam ramiona

wśród traw jak ptaki rozśpiewani
byliśmy rzeką rwącą brzegi
grzechem i gwiezdnym migotaniem

tam się spotkamy gdzie ognisko
jeszcze się żarem w polanach tli
znowu usiądziesz przy mnie blisko

i nic nie powiem...wybacz mi

2012