zimowy walczyk

[atoja]

zimowy walczyk

za oknem biel w baśniowym śnie
szpalerem stoją brzozy
ogrodnik mróz wziął pędzel już
maluje gwiezdne drogi

i widzisz tam jak płozy sań
wciąż krzeszą złote iskry
rumaki rżą przed siebie mkną
a w saniach ktoś ci bliski

odwraca wzrok i w szklany mrok
zanurza się poniwcem
kryje go dal lecz chwilę stał
wraz z tobą przy choince

za lasem siadł srebrzysty mag
tajemne czoło zmarszczył
jak zliczyć ma miliony gwiazd
gdy każda sobie tańczy

uchwycił takt skrzydlaty wiatr
z komina wymiótł licho
rozniecił żar i w splocie ciał
rytm walca zagrał cicho

natury zew gorąca krew
pulsuje niczym w transie
w ramiona chwyć i pozwól śnić
zaczaruj mnie tym walcem

i zimie złej jest jakby lżej
choć szaty w śniegu z deszczem
zagląda tam gdzie Strauss wciąż gra
w muzyce topi serce

2013