Księżyc

[alchemik]

zamieszkał we mnie smutkiem.

J.E.S.

[em_]

Księżyc bardziej kojarzy mi się z tajemnicą, niż ze smutkiem,
ale jak kto woli..

[panek]

"Zamieszkał we mnie smutkiem"

- choć to okruch, to dla mnie jakiś okruszeczek i kompletnie go nie widzę - za mało to na poezję. Co innego jako złota myśl: Księżyc zamieszkał we mnie smutkiem.

Pozdrawiam

[Patka]

Się alchemik zminimalizował...
"zamieszkał" napisałabym małą literą, rozumiem, że treść wiersza ma być kontynuacją tytułu.
Mini ani nie ziębi, ani nie grzeje.

Pozdrawiam
Patka

[alchemik]

No przecie, zbyt minimalistyczne.
Nawet jak na okruch.

Smutny żart.
A przecież,
dlaczego wilki wyją do księżyca?
Bo ładny, odległy?
A może nieosiągalny, jak się nie jest astronautą?

Ciekawa rzecz ta poezja.
Wciąż przekonuję się jaka jest ciekawa i niejednoznaczna w sensie zapisu.
A'propos, zmieniłem zapis na małą literę.

[Alga]

Można pięknie pociągnąć, to jakby pierwsza litera napisana palcem na zaparowanej szybie, już spływa, zanim piszemy następne...

Ale nie o to Ci chodziło, więc nie namawiam.

Pozdrawiam

[alchemik]

Można pięknie pociągnąć, to jakby pierwsza litera napisana palcem na zaparowanej szybie, już spływa, zanim piszemy następne...

Ale nie o to Ci chodziło, więc nie namawiam.

Pozdrawiam

Mógłbym spróbować zapisać, zanim spłyną.
Ale muszę wziąć oddech, a w tym czasie spłyną.
Z pamięci mogę się pomylić.

Wiesz, Algo, jak to jest z pamięcią.
Nawet jednego słowa.

[she]

Mnie się podoba to miniaturowe mini, ale ja do motywu księżyca w poezji mam słabość, mimo że tak oklepany już...

zapisałabym

Księżyc

zamieszkał we mnie
smutkiem

[eka]

księżyc

zamieszkał we mnie
smutkiem

[eka]

Widzę, że i She tak samo... czyli może coś w tym zapisie jest, Alchemiku.
Pozdrawiam.