Ziemia Babimojska

[Napoleon North]

ziemio ukochana przylegasz do moich ran jak strup
odkażasz moje myśli , rozpalasz moje marzenia
z tobą cierpienie jest lżejsze
jak piórko malutkiego ptaka
ty pieścisz moje stopy
poprawiasz moje krążenie
tyś jedna jedyna jak zdrowie

[iskierka]

dobra miniaturka

[Gloinnen]

ziemio ukochana przylegasz do moich ran jak strup
odkażasz moje myśli , rozpalasz moje marzenia
z tobą cierpienie jest lżejsze
jak piórko malutkiego ptaka
ty pieścisz moje stopy
poprawiasz moje krążenie
tyś jedna jedyna jak zdrowie

W wierszu jest potencjał, ale według mnie warto jest z niego powyrzucać to, co czyni zapis nieporadnym.

"ziemio ukochana przylegasz do ran
niby strup
odkażasz myśli
rozpalasz marzenia

z tobą cierpienie jest lżejsze
piórko malutkiego ptaka

pieścisz stopy
poprawiasz krążenie

tyś jedna jedyna jak zdrowie"

W zasadzie pozbyłam się głównie zaimków, które kompletnie niczego nie wnoszą, a obciążają wiersz, a powtarzane wielokrotnie - zaczynają drażnić.
Trochę wyliczankowo jest, ale z tym już się nic nie da zrobić (chyba...)
W poincie zaznaczyłam kursywą nawiązanie do Mickiewicza.
inna wersyfikacja mogłaby rozszerzyć możliwość odczytu o dodatkowe tropy.
Wyrzuciłam też z wiersza jeden samotny przecinek - skoro rezygnujesz z interpunkcji, uznałam, że raczej jest niepotrzebny.
Pozbyłabym się też dwóch "jaków".

Podoba mi się zawarta w wierszu myśl - przywiązanie do małej ojczyzny. Coraz rzadziej dziś spotykane uczucie w świecie, gdzie tradycja, korzenie przestają już być istotnym elementem tożsamości człowieka.

Pozdrawiam,


Glo.