ostatnie śniadanie

[Fałszerz komunikatów]

lipcowego chleba

Tak, chleb potrafi smakować inaczej w zależności od chwili, a nawet dnia, nie mówiąc o porze, w jakiej się przeżywa dany fragment z życia. Tutaj mamy lato, więc teoretycznie czas, który aż prosi się o uśmiech. Nic z tego. Wystarczył jeden moment, być może o jedno słowo za dużo, by w sercach peelów błysnęły grzmoty...
Puenta chyba sugeruje, że peelka wspomina tę chwilę, by wyciągnąć wnioski na przyszłość, ułożyć jakiś plan ratunku związku, w końcu to sprawa na ostrzu noża
Jak zwykle u Ciebie wiersz z klasą, dopracowany w każdym szczególe.

[lczerwosz]

A gdyby powszedniego zamiast lipcowego, mniej przypisane do czasu, bardziej zanurzone w życie. Zanurzone - jako dramat tych dwojga, ale jednocześnie, jako epizod w zbiorowości. Niekoniecznie oczywiście, skupiasz się na ich lokalnym problemie, ale piszesz o nieboskłonie i nocy, które należą się wszystkim.

[Liliana]

ostatnie śniadanie zabrzmiało mi jak ostatnia niedziela, ale myślę, że dla tych dwojga nadejdą jeszcze lepsze dni,

pozdrawiam

[Bożena]

nasz dzień skończył się w połówce
kromki lipcowego chleba

- bardzo mi się podoba i pachnie latem- świeźo wypieczonym chlebem może już z nowego ziarna- a ziarno jak to ziarno- zakiełkuje- dobrem lub złem-

[eka]

Jaka miła niespodzianka, nie spodziewałam się, że ktoś jeszcze tu zajrzy.
Bardzo dziękuję za komentarze, zastanowię się nad podpowiedziami, obiecuję.

[bartosia]

Ladnie.
Popieram uwagi Leszka, bedzie jasniej w tej ciemnosci.

[eka]

Uciec z poturbowanym dniem na tyle daleko, aby nie zetknął się z ciemnością, czyli poza noc.

Pięknie dziękuję, Bartosiu.