Myśląc o Stwoszu

[em_]

Ładne wersy, Lucile :-)

[Tomasz Gil]

Miło mi Tomaszu, że zechciałeś zajrzeć do mojej myśli o Stwoszu.

Zaglądam do komentarzy, uczę się powoli portalu. Chciałbym się tu bardziej "udzielać".
A na dziedzińcu Coll. Maius nie byłem od czasu studiów. Praca lekarza, czasem ponad 100 godzin w tygodniu, odmóżdża skutecznie.
Pozdrawiam.

[Lucile]

Błękitne Collegium.jpg

A na dziedzińcu Coll. Maius nie byłem od czasu studiów. Praca lekarza, czasem ponad 100 godzin w tygodniu, odmóżdża skutecznie.

To zdanie pobudziło moją wyobraźnię i pomyślałam; czy Wit Stwosz zajrzał i zachwycił się pięknem arkadowego dziedzińca Collegium Maius? I natychmiast sobie odpowiedziałam, że chyba jednak nie, i nie tylko z powodu nawału pracy przy ołtarzu dla kościoła Mariackiego. Stwosz w Krakowie przebywał w latach 1477 – 1496, a w tym czasie dopiero „kształtował się” widok dziedzińca, jaki znamy. W zapiskach Żegoty Paulego (1814 – 1895, historyka, archeologa, bibliografa), znajdujących się w Bibliotece Jagiellońskiej, jest bardzo ważna notatka (w języku łacińskim), w której czytamy: „W r. 1493, dnia 18 sierpnia, zawarli doktorowie umowę z Janem kamieniarzem w sprawie budowy schodów i ganków Kolegium Większego aż do sali z wykuszem, a to za cenę 30 florenów...” Ta umowa była pokłosiem wielkiego pożaru, jaki w lipcu 1492 r. wybuchł w pobliżu bramy Szewskiej i strawił domy tam stojące, razem z budynkami Collegium Maius. Mistrza Jana uważamy za budowniczego i twórcę tego jednego z najpiękniejszych dziedzińców w Krakowie. W czasach, kiedy Stwosz był mieszkańcem naszego miasta dopiero formował się ostateczny kształt najstarszych uniwersyteckich gmachów: zakup w 1400 roku pierwszej kamienicy (od niejakiego Pęcherza z Rzeszotar), dokupowanie kolejnych, budowa Librarii (1516 – 1519) oraz „wisienka na torcie” zamknięcie wewnętrznych fasad w czworokątny dziedziniec, z filarami zdobionymi kanelowaniami i sklepieniem kryształowym pod krużgankami. Budowa dziedzińca przypadła na czas, kiedy wielkie wpływy w Krakowie miał Filip Kallimach (1437 – 1496, włoski humanista, nauczyciel synów Kazimierza Jagiellończyka Aleksandra i Olbrachta, później ich doradca, pochowany w kościele Dominikanów), a rektorem akademii był inny światły i uczony mąż Jan Sacranus z Oświecimia ( 1443 – 1527).

Tomaszu, dla „zdrowotności” znajdź chwilkę czasu na odpoczynek i refleksję w tym miejscu, które niewątpliwie cechuje genus loci.
Dla zachęty moja „błękitna impresja dziedzińca Collegium Maius”.

Miłego niedzielnego popołudnia pozdrawiam
Lu

[witka]

Oglądając Twoją pracę podejrzewam iż wiem, ze w Twoich niebieskich sukienkach niebo jest większe, po Ziemiowstąpieniu.

[Lucile]

Ładne wersy,

em_, dziękuję
Lu

Ps. Ostatnie poprawki skryptu spowodowały, że "wycięło" załącznik z niebieskim Collegium Maius
i komentarz Witki,

Oglądając Twoją pracę podejrzewam iż wiem, że w Twoich niebieskich sukienkach niebo jest większe, po Ziemiowstąpieniu.

bardzo dziękuję - wziemiowstąpienie (piękny neologizm, ale Ty masz to we krwi) - odnoszący się do niebieskości nie tylko murów, staje się mało zrozumiały.
Poprzednim razem to samo spotkało komentarze.
Oj, coś ten okruch o Stwoszu nie ma szczęścia, czyżby czekał go smutny los bohatera miniaturki?

Pozdrawiam odwiedzajacych
Lu

[Hardy]

Wiersz przeczytałem z ciekawością, Lucile.
Z dużo większą ciekawością Twoje komentarze. Artykuł przeczytam
PS. Przeczytałem artykuł. Uzupełniłem trochę wiedzę. Dziękuję, Lucile.

[Lucile]

Z dużo większą ciekawością Twoje komentarze.

A tak się staram być „poetką”, azaliż – nieubłaganie i bezlitośnie - zawżdy spod podszewki „prozaiczka” wyłazi.

Przeczytałem artykuł. Uzupełniłem trochę wiedzę. Dziękuję, Lucile.

Miło mi, bardzo dziękuję.

Pozdrawiam
Lu