horyzont zderzeń

[alchemik]

zdarzyło mi się upaść
potykając o horyzont

rozrywa i zgniata
jednocześnie
osobliwa magia
pochłonie za chwilę

wypunktowany
sczeznę

choć dla was
opadam wiecznie

[eka]

Zderzeń? Zderzenie ze śmiercią.
Na pewno nie ma pomyłki, ale odczytuję w tle praw horyzontu zdarzeń. Obserwator "upadku" peela, będzie go widział w nieskończoność i tutaj widzę metaforę: non omnis moriar w swoich dziełach, choć zgodnie z prawidłami czarnych dziur, peel zniknie, po maksymalnym rozciągnięciu na atomy, w jej środku.
Oryginalnie - Alchemiku.

[alchemik]

Zderzeń, zderzeń, Ewo. Horyzont zdarzeń brzmiałby zbyt banalnie. Masz rację, to może być zderzenie ze śmiercią. Ale ja zakladam nieuzasadnionione uniknięcie bifurkacji i zetknięcie z magią puntu osobliwego. Poza fizyką naszego wszechświata. Przestrzeń i czas istnieją tam tylko potencjalnie. Wszystkie wymiary się nakładają. Materia zamiania sie w prainformację. Gdyby wyść kolapsu, to można siedostać do jakiegokolwiek alternatywnego świata. Niby horyzont zdarzeń na to nie pozwala, ale są teorie, które mówią, że istnieje odwrotność czarnej dziury tzw, biała dziura, ktorea przepompowuję materie i informacje do innego wszechświata a nawet go tworzy w swoistym wielkim wybuchu - boskie słowo, ktore staje się ciałem.
No i oczywiście zderzenia punktów widzenia wynikąjące z teorii względności.
Czytałem gdzieś, że można uniknąć rozerwania spowodowanego dużym gradientem potencjału grawitacyjnego, kiedy masywna czarna dziura szybko się obraca. Siła odśrodkowa.
Ale to są kwestie fizyczne.
O metaforycznych raczyłaś wspomnieć.

Dziękuję.

[Gorgiasz]

Dwie pierwsze strofy bardzo dobre, zapowiadają interesujące rozwiniecie i /ewentualnie / takąż puentę. Trzecia zaczyna niepokoić pejoratywnie, i słusznie, bo dalej nie ma już nic.
Świetnie zacząłeś, ale się rozmyło.

[alchemik]

Jak to nie ma nic? Przeczytaj powyżej.

[Gorgiasz]

Nie ma.

[eka]

Masz rację, to może być zderzenie ze śmiercią. Ale ja zakladam nieuzasadnionione uniknięcie bifurkacji i zetknięcie z magią puntu osobliwego. Poza fizyką naszego wszechświata. Przestrzeń i czas istnieją tam tylko potencjalnie. Wszystkie wymiary się nakładają. Materia zamiania sie w prainformację. Gdyby wyść kolapsu, to można siedostać do jakiegokolwiek alternatywnego świata. Niby horyzont zdarzeń na to nie pozwala, ale są teorie, które mówią, że istnieje odwrotność czarnej dziury tzw, biała dziura, ktorea przepompowuję materie i informacje do innego wszechświata a nawet go tworzy w swoistym wielkim wybuchu - boskie słowo, ktore staje się ciałem.
No i oczywiście zderzenia punktów widzenia wynikąjące z teorii względności.
Czytałem gdzieś, że można uniknąć rozerwania spowodowanego dużym gradientem potencjału grawitacyjnego, kiedy masywna czarna dziura szybko się obraca. Siła odśrodkowa.
Ale to są kwestie fizyczne.

Magia punktu osobliwego pozwala na każde założenie. Poeta, który chce ocalić siebie w czarnej dziurze, to wizjoner