Poeci

[Henryk VIII]

W morzach
Słów
Płyną - giną.

Zostanie z nich tylko
Wiersza
Szumiasta muszla…

[eka]

Bardzo refleksyjny a jednocześnie obrazowy okruch, no niechby chociaż szmery, zlepy, ciągi...

[Gorgiasz]

Bardzo prawdziwe i życiowe. I ładnie, poetycko ujęte.

[Alek Osiński]

Taką szumiastą muszlę za to może założyć sobie na głowę
jakiś krab pustelnik i będzie mu z nią całkiem do twarzy,
a przynajmniej ochronkę znajdzie; a wiersz wiadomo,
rzecz przechodnia

[Henryk VIII]

Witajcie - dzięki za słowo oraz wstąpienie.
Eka - tak, tak... no przecież MIRON ważnym poetą był... i wszak takim pozostał - w muszlach szumiastych:)
Gorgiasz - dziękuję Ci z serca za pochylenie się - masz rację, to wręcz nazbyt życiowe - nawet , a może... właśnie głównie po śmierci
Alek - lubię Cię jako brata/ literata i oddam Ci nawet moje najlepsze heritage ( róże) bez żalu i z największa radością - ale tu się nie zgodzę : to nie wiersz a poeta - rzecz przechodnia!!!! , wiersz akurat jest wieczny ...
Viwat poeci
czyli... my

[tabakiera]

Pierwsza część wiersza przypadła mi do gustu.
Odnośnie drugiej strofy - mam złe skojarzenia z szumiastą muszlą, a karkołomna inwersja szpeci.
Nie widzę też potrzeby zaczynania każdego wersu wielką literą.


Pozdrawiam.

[alchemik]

Szumiaste muszle symbolizują echa dzieł.
My poeci lubimy przykładać je do ucha, nawet idąc na dno.

Jurek

W tańcu do zupełnie innych pieśni.
Z muszlą przy uchu nasłuchuję.
Namiar wiedzie w górę i w dół.

[coobus]

Zanim zginą, długo unoszą się na fali. Ale nie zawracają. Dzięki za tych kilka słów

[lczerwosz]

Marja Jasnorzewska

W POCZEKALNI U ADWOKATA

Na stole muszla.
W jej krętem łonie
Szumi i terczy
Jak w telefonie.

Muszla-słuchawka.
Zawołaj: »Hallo!» —
A porozmawiasz
Z daleką falą...

«Falo! Mam proces!
Gubię się, trwożę!
Chcę wszystko rzucić,
Jechać nad morze!

Albo ty przybądź,
Szumiąca wodo,
I zatop wszystko
Z niewielką szkodą».

Kołują cyfry
W nieczystej ciszy...
Muszla... Albumy...
Prospekty z Vichy...

***

Chodzą teraz po drogach tacy natchnieni ludzie ze słuchawkami na uszach, jakby to muszle były, pewnie by słuchali poezji, a oni, nie wiem sam, w co tak zasłuchani, albo z błyszczącym wzrokiem mówią do siebie. Może poezję?
- Oni się wszyscy kłócą.

[Henryk VIII]

Kochani, dziękuję Wam za pochylenie się nad miniaturką

h8