Z wędrówki. Dzień szósty.

[Lucile]

dzisiaj zobaczyłam inną twarz strzygi polatuchy
delikatnie zdejmowała brodawkę po brodawce
uśmiechem wygładzała krakelury zmarszczek

odejmując kamuflaż stawała się... mną?

[witka]

Nawet gdygym zdybał wroga w Tobie

Moje zakończenie jest takie

cipcia drypcia

[Lucile]

Tego się po Tobie nie spodziewałam - przykro mi.

[witka]

Przepraszam. Przykro mi.

[elka]

cipcia drypcia

Widzę, że nasz ''poeta'' lubi ''cipciami'' rzucać, jak na człowieka kultury przystało...

[Gloinnen]

cipcia drypcia

Ten żart nie jest tynfa wart.

[witka]

No niestety, mój tłumacz z naszego na klasyczną łacinę okazał się niewydolny.

[Lucile]

tłumacz z naszego na klasyczną łacinę okazał się niewydolny.

kiedy się włączy niewydolnego tłumacza
który sens naszej myśli zniesmacza

daremne żale próżny trud
nie pukaj więcej do takich wrót

[skaranie boskie]

Pewnie też zostanę wrogiem...
Cóż to takiego ta strzyga polatucha?
Czy wiele różni się od cipci drypci?
Żart może nie górnolotny, ale zawsze żart.
Czy naprawdę odbiorcy musi się udzielać cmentarny nastrój utworu?
Czy czytając, bądź słuchając "Gorzkich żalów" naprawdę trzeba klęczeć? A może kogoś one śmieszą?
I na odwrót - czy zakazany jest płacz podczas oglądania komedii?
Nie wydaje mi się, by "niewart tynfa" żart Witki zasługiwał na potępienie, z jakim się spotkał ze strony Autorki. Tym bardziej, iż widzę tu dość rzadki przypadek, w którym tejże Autorki nijak pochwalić za utwór nie jestem w stanie.
Proponuję po na zgodę i wracajmy do wierszy!

[elka]

Cóż to takiego ta strzyga polatucha?
Czy wiele różni się od cipci drypci?

Ależ skąd, to przecież to samo...

Żart może nie górnolotny, ale zawsze żart.

Dokładnie, szczególnie, kiedy kogoś na nic lepszego nie stać.

Uśmiałam się...