Dyskurs drugi z malarzem Piotrem M.

[Lucile]

a ty mi koni do muzeum
nie prowadź
czy na pewno chcesz
by ujeżdżały je szalone amazonki
Podkowińskiego?

[Gruszka]

Super! Z iskra w oku. Bardzo mi sie

[Lucile]

To tylko fragment podsłuchanej niegdyś rozmowy pomiędzy Władysławem P. (zwanym „artiste mandit”)
a Piotrem M. ( znanym malarzem koni ), ciemną nocą, w galerii malarstwa XIX wieku.
Rozmowa była dłuższa i interesująca, niestety prowadzili ją szeptem, więc tylko fragmenty docierały do moich z uwagą „strzyżących uszu”:

tak przyznaję jestem końskim malarzem
z pewnością na ciebie się nie obrażę
jak na koniu posadzisz amazonkę
jednak nalegam ubierz ją w garsonkę

nie mogę mój kolego mistrzu złoty
bo już wśród pensjonarek chodzą ploty
że będzie natchniona i naga całkiem
chcesz
podzielę się z tobą sławy kawałkiem

w szale uniesień twój koń i moja dama
do westchnień pięknych pań to wspólna brama

Reszty, niestety, nie dosłyszałam, bo magiczną chwilę przerwał stukot (nie, nie końskich kopyt) tylko podkutych butów strażnika.
Jaka szkoda!

Gruszko, zajrzałaś, jak miło, dziękuję, pozdrawiam.
L

[Gruszka]

tak przyznaję jestem końskim malarzem
z pewnością na ciebie się nie obrażę
jak na koniu posadzisz amazonkę
jednak nalegam ubierz ją w garsonkę

nie mogę mój kolego mistrzu złoty
bo już wśród pensjonarek chodzą ploty
że będzie natchniona i naga całkiem
chcesz
podzielę się z tobą sławy kawałkiem

w szale uniesień twój koń i moja dama
do westchnień pięknych pań to wspólna brama

Całość zasługuje na publikację
Super

[Lucile]

Całość zasługuje na publikację

To tylko taki żart, ale miło mi, i "sprawę" przemyślę.
A swoją drogą, im smutniejsze dochodzą do mnie wiadomości ze świata, tym bardziej uciekam w żart,
a nawet purnonsens.
Pozdrawiam
L

[eka]

Lu, zdecydowanie rymowane rozwinięcie o niebo lepsze.

[Gruszka]

im smutniejsze dochodzą do mnie wiadomości ze świata, tym bardziej uciekam w żart,
a nawet purnonsens.

Nie tylko Ty tak masz - to sprawia potrzeba równowagi. I sprawdza sie, bo wg psychologów podobno nawet wymuszony uśmiech chroni przed obniżeniem nastroju.
I wrzuć to jako samodzielny utwór, koniecznie

[Lucile]

no to raz kozie śmierć - wrzucam

Ewo, Elu, bardzo dziękuję

[Nula.Mychaan]

A mnie się też bardziej rymowane podoba

[Lucile]

Dziękuję Nulka,
zyskało już samodzielny byt