muszkatuł

[Tomek i Agatka]

po mglistym dniu
myśli nasączone po grafit
a ty spokojnie pozwalasz
żeby zapadł się cały firmament

jak zagubiona w trzcinach
chybotliwa łódka
wzbieram falą

dobrze wiesz
że zanim wybrzmię
do ostatniej drzazgi
rozsypię ci na głowę
gwoździ setne niebo

pozbierasz bez słów
rozbierzesz
ze słów

roztrzaskana o brzegi
powrócę białą lilią

wtedy zerwiesz
najdelikatniej jak potrafisz

ustami
kreśląc sinusoidę ciszy

wpisani w siebie
krąg po kręgu
z płatków
spijemy harmonię
pełną kształtów

w muśniętej tafli
rozlany księżyc
jak plaster miodu
do-pełni sny
srebrną ważką