REQUIEM DLA GASNĄCEGO DNIA

[coobus]

dzień osunął się do wody
słońcem przedarł się przez skały
puls powierzył kręgom białym
przeszedł po nich
jak po schodach

podparł konającą łuną
przykurczone w locie ptaki
powytyczał dla nich znaki
żeby mogły
w ciemność sfrunąć

zdjął swój uśmiech jak ubranie
chłód rozdzielił wśród kamieni
złote kwiaty w czarne zmienił
zwilżył senność
pożądaniem