WŚRÓD RZĘS SITOWIA

[coobus]

wśród rzęs sitowia mgła poranna 
na wychłodzonej srebrem ścianie
pająk w brawurze własnych zmagań
pod koszuliną kołatanie

na stole kwiaty w słów przybraniu
w bukiecie pytań niedojrzałych
jak duch się czai za plecami
lustro spękane 
w groźne strzały

straszy spojrzeniem czarnej wrony
i tylko ty w nie patrzeć możesz
nakryte ciszą śpią upiory
w nieświadomości 
upokorzeń

wśród rzęs sitowia świeża rosa
schłodzona pustką i bezruchem
po zwilgotnienie 
lęków bosych
po nawiedzenie kątów głuchych

wśród rzęs sitowia wyciszenie
podrywa skrzydła rozedrgane
znów gdzieś stuknęła grudka ziemi
w dębowe wieko 
jak w membranę