POWROTÓW NIE BĘDZIE

[coobus]

wykształciły się kule
niepotrzebnych słów
odbiły potoczyły
kurzem znacząc tory
czas przycupnął na straży
w rozwidleniu dróg 
ustawiając 
graniczne zapory

nie przeniknę przez mury
nie wykruszę ścian
przetoczę się zaledwie 
obłoczkiem stalowym
nad wrogimi kratami 
ryglowanych bram
ignorując skrzypienia
złowrogie

nie wybrzuszą się mosty
nie utwardzi bruk
nie przydarzą przebłyski 
nazbyt pospolite
co najwyżej refleksy 
pogubionych snów
odszukanych
słonecznym dotykiem

nie rozżarzą się oczy
odzyskaniem barw
wyblakłe w swym zmęczeniu
wylniałe jak mlecze
tam gdzie zieleń przygasła
tylko szary piach
suche chwasty
w zdziczałym bezkresie