DRZWI PIERWSZE

[coobus]

drzwi pierwsze
a za nimi wygaszone światła
zadumanie
jak można kogoś aż tak wypełnić sobą
przepełnić
nasycić
pozostać

pora wypuścić kota zamkniętego w łazience
poduszkom przywrócić sen
sufitowi wygładzić naruszoną krzykiem linię
czasowi strąconemu z zegara
wymasować obolałe kolano

granatowa fala spłukuje ściany
wracając zabiera z dopiero-co-zaludnionej wyspy
odciśnięte w pościeli ślady stóp

to nie dlatego drzwi otworzyła dorosłość
że w gorączce nieczekania
zapukaliście do pierwszych napotkanych

tej nocy
czekała na was za każdymi drzwiami