DWANAŚCIE UDERZEŃ

[coobus]

pierwsze drugie... za oknem reflektor spóźniony
bilardowym rozbiciem przez szybę się wtoczył
przebudzone pytania przysiadły skulone
w swoim cichym kąciku na krawędzi nocy

piąte szóste... klaśnięciem podrywasz pragnienia
siłą przeczuć kołują każde w swoją stronę
nieświadome wielkości bezkresnych przestrzeni
gdy nadstawiasz im ramię wracają spełnione

siódme ósme... nie-życie z życiem się zapętla
nic się dzisiaj nie skończy nic się nie narodzi
pusty pokój pokrywą szczelnie przyciśnięty
już dawno stracił świeżość od zatęchłych godzin

jedenaste... w tętnicach przepycha się życie
z wykształconym objawem choroby sierocej

może o tym ci właśnie przypomni za chwilę
dwunaste uderzenie serca o północy