SEKS NOCY LETNIEJ

[coobus]

 
Przez pajęczynę liści blask ukradkiem pada.
Pan księżyc się przechadza w stumilowych butach.
Słucha miłosnych zmagań, ciszą odpowiada,
ukrywa w niej dyskretnie jasnoskrzydłą nutę.
Tę właśnie, co zalega bezgłośnie i skrycie,
nie głuszy chwili, w której
odradza się życie.

Co widzisz… Pewnie jabłoń z mackami gałęzi
pochyloną niedbale, brzemienną owocem.
Księżyc utknął w jej szponach, wisi na uwięzi,
wydziera się tym mackom, z gałęzią szamocze,
a z góry kapią gwiazdy rozlane jak mleko.
Białe krople sen niosą
zmęczonym powiekom.

Co słyszysz… Pieśni jakieś, których nikt nie śpiewa.
I łkanie, choć to dziwne. Nie wiesz nic, że płaczesz.
Gdyby ktoś chciał powplatać muzykę w te drzewa,
to pewnie by ją tworzył tak, a nie inaczej.
Jeśli miłość ma szukać w muzyce pomocy,
to właśnie pod jabłonią,
w środku takiej nocy.

Co czujesz… Że tej nocy powróciło życie,
choć oddech utknął w drodze, zmęczony i bosy,
że znalazłaś się właśnie pod nieznanym szczytem
i chcesz zostać tam dłużej, aż świt się przetoczy.
Że gwiazdy to ocean, że jest ich aż tyle,
że gdzieś w tym oceanie
tonęłaś przez chwilę.