CZAS BIAŁEJ PANI

[coobus]

zasnął świat cały pod pierzyną białą
drzewa okute zmrożone i kruche
śniegiem przybrana ugina się gałąź
pod jego puchem

i tacy mali nagle się czujemy
przed majestatem Jaśnie Pani Zimy
w kąt się wciskamy w grozie truchlejemy
głowy chylimy

śnieżynki karnie kroczą za swą Panią
biały baldachim zaciągają w górze
nad wszystkim czuwa jeden tylko anioł
na swym dyżurze

bo brać aniela też o feriach marzy
ku słońcu leci całą świętą zgrają
daj się im wygrzać dobry Gospodarzu
i niech wracają

nie o to chodzi, że srogi mróz trzyma
anioł potrzebny w innej sprawie zgoła
bo zimne serca gorsze są niż zima
źle bez anioła