może i żal

[coobus]

Sprowokowany przez Ciebie, Skaranie... Z pozdrowieniami



może i żal
lecz już tych żalów było tyle
poproszę wódkę
by zabiła pamięć słoną
i śmiać się będę
choć nieszczerze
choć przez chwilę
założę maskę
jeszcze nową
nieznoszoną

dziś żal nie w modzie
dziś są w modzie twardzi drwale
dziś się nie płacze
za to więcej trzeba pić
wypalę pamięć
puszczę z prądem głupie żale
zostanie kac
ale z nim da się jakoś żyć

oszukam pamięć
gdzieś wyjadę
listy spalę
okłamię serce
może głupie mi uwierzy
może i żal
ale nie przyznam się do żalu
może i żal
lecz z nową maską
da się przeżyć

[Miladora]

Cholerka, Coobusku - to jest dobre.

Do mnie przemawia, a w dodatku zaczynam już rozpoznawać Twój styl. Pasuje mi.

Do dwóch rzeczy się tylko przyczepię:

- nie znoszoną - nieznoszoną

- puszczę z prądem głupie żale
zostanie kac
ale z nim da się jakoś żyć - ten wers nie wchodzi dobrze w rytm, przydałoby się go skrócić.
Sugestia:
- puszczę z prądem głupie żale
zostanie kac
z nim da się jakoś żyć - przeczytaj, jak się teraz dobrze wpasowuje.
Do tej zmiany namawiam.

No to zdrowie

[coobus]

Miladora:
Jasne, że nieznoszoną... poprawiam. Innych poprawek nie będzie, nawet tych słusznych. Ale wysłucham ocen z uwagą. Ten wiersz żyje już własnym życiem, znalazłem go na czyjejś stronie, oprawiony w zdjęcie, już nie mogę robić zamieszania, uszanuję tamtego odbiorcę. Ale o uwagi proszę...
Jak widzisz, był tym razem pod ręką. Dzięki za miłe słowa

[Miladora]

już nie mogę robić zamieszania, uszanuję tamtego odbiorcę.

Rozumiem to w całej pełni.
Ale to już jest inna chwila. Tamten wiersz żyje, owszem, i będzie niepowtarzalny poprzez taką właśnie formę.
Ten ma już innych odbiorców.
Bo zaistniał tu i teraz.

Ale to tylko takie moje niezobowiązujące przemyślenia.

[Leon Gutner]

Do Leona też przemawia .
Brzmi jak jedna z ballad Aloszy - niom może łagodniej .
Ale da się z tym brzmieniem żyć

Naprawdę niezłe .

Z uszanowaniem L.G.

[Nicol]

Uprę się przy Miladrornych podszeptach
Wart nowej wersji dla nowych odbiorców ....

[Ewa Włodek]

dziś żal nie w modzie
dziś są w modzie twardzi drwale
dziś się nie płacze
za to więcej trzeba pić
wypalę pamięć
puszczę z prądem głupie żale
zostanie kac
ale z nim da się jakoś żyć

ta strofa - szczególnie, jakby dla mnie...

I mnóóóstwo pozdrowieniek...
Ewa

[skaranie boskie]

Skoro Cię sprowokowałem, muszę się wypowiedzieć.
A zrobię to z chęcią, ponieważ wiersz mi się podoba.
Jest taki niecodzienny.
Ma specyficzną formę i trzyma rytm, pomimo braku konsekwencji w wersach.
No, może poza wersem wspomnianym przez Miladorę. Ten jednak drobiazg jestem mu skłonny wybaczyć.
Oby tak dalej Coobusie.