rozgość się, zaczekaj

[coobus]

serce zostawiam pod słomianką
wejdź, jeśli chcesz

na piecu zastaniesz garnek
pełen oczekiwań
okopcony
przepalony
jeszcze ciepły
pod fajerką słabnący żar
postaraj się go podtrzymać

na oknie nadzieja do podlania
delikatna
nie daj jej zwiędnąć

do niedomkniętej szuflady
lepiej nie zaglądać
takie tam...
rozrzucone lęki
wciśnięte w kąt kompleksy
jeden wielki śmietnik

w kącie
nieufność waruje jak pies
nie wyciągaj nerwowo do niej ręki
pogłaszcz ruchem spokojnym
pieszczotliwym

zegar chodzi bardzo wolno
ale to on jest panem
swojego i mojego świata
nie wtrącam mu się
ty też go uszanuj

rozgość się
zaczekaj