pod jabłonią

[coobus]

polnych jabłoni słodkie brzemię
przybrane księżycowym pyłem
słodkim owocem krasi ziemię
a ja to wszystko wymarzyłem

gdybym miał uczyć cię miłości
jabłoń bym prosił o gościnę
pod jej gałęzią bym wymościł
namiastkę gniazda w traw głębinie

pod tą jabłonią polną płodną
dla ciebie bym poszukał cienia
pod jej koroną dumną godną
dałbym ci wiarę w sens istnienia

pod jej gałęzią rosochatą
poznałabyś doznania wszelkie
dałbym ci wspomnień kiść bogatą
albo to jedno
ale wielkie

zbielisz traw ciemność bladym ciałem
szepty przepleciesz cichym krzykiem
którego nawet sam nie znałem
bo znały tylko ptaki dzikie

ale na razie to marzenia
i zna je dzisiaj tylko ona
ta jabłoń którą w dom chcę zmieniać
ta piękna jabłoń wymyślona