iskra

[coobus]

twoja niepewność tak niepewna
twoja samotność tak samotna
obojętnością zniechęcają
srebrzystobiałe zimne okna

on tam nad stołem pochylony
nanosi piórem znaki pierwsze
spuszczonym myślom wznosi tamę
chciałabyś wejść w świat jego wierszy

z jego myślami chcesz popłynąć
nurtem burzliwym i swobodnym
twoje pragnienie tak spragnione
twój głód spełnienia taki głodny

za szyb ekranem wysrebrzonym
wyczuwasz sercem kartkę białą
na którą spadła tamta chwila
gdy wasze oczy się spotkały

gdy odpłynęły w autobusach
gdy rozdzieliła je ulica
gdy ich prawdziwość pozostanie
nierozwiązaną tajemnicą

a może wcale nic nie było
może to wszystko ci się zdaje
bo twoja pustka taka pusta
twoje skostnienie tak skostniałe