skrzydła czarnych ptaków

[coobus]

gdzieś w górze ptaki
czarne znaki
jak strof spisanych małe stada
jak równe klucze liter takich
które w swe wiersze chciałbym składać

latarnia wolno się rozpala
jej światło pełznie po kałuży
półślepy pies swój spokój znalazł
i senne stare oczy mruży

właśnie przed chwilą
na gałęziach
mgła zaciągnęła swą zasłonę
i mrok nasącza
by nie stężał
i skleja okna rozświetlone

błyszcząca
miękka to zasłona
taka zasłona nad zasłony
a w szybę czasem twarz wklejona
i oczy z blaskiem wygaszonym

lecz zaraz szybko je zaciera
noc zawieszona u latarni
mglistą poświatą świat wybiela
magią tajemną duszę karmi

znikają z szyb ekranów ptaki
a w ślad za nimi dym się snuje
zbieram te wszystkie czarne znaki
i wieczór nimi opisuję

potem zalegną czarnym tuszem
wśród innych wierszy gdzieś pod spodem
latarnia mgła i pies staruszek
i moje serce
też niemłode