słowo na czternasty dzień lutego

[coobus]

tak myślę że to chyba jest to
niby nic naprawdę niewiele 
bochen życia dzielony na sto
wspólny stół rozmowy spacery 
jakieś imię w korze wyryte 
w uniesieniu duszone słowa 
wspólna cisza lub wspólna nuta 
nawet łza którą ciemność chowa
coś czym duszę wypełniasz jak szkło 
to chyba to
właśnie to 



niestygnąca życia gotowość 
rozpisana na dwie filiżanki
kilka słów lub to jedno słowo 
które ludzi zmienia w kochanków 
albo nawet te gniewne słowa 
tak bolesne i tak drapiące 
i ten czas co je uczy tonować
to późniejsze ciepło jak słońce
dłoń gładząca włosy nim zaśniesz 
to chyba to
to właśnie