peius quam dolor

[coobus]

Kończy żywot dzień letni i długi,
wsiąka w wodę złocisty kruszec,
zamykają już okna sztalugi,
patrzę w ramy, wnikam w ich dusze.

W mgliste widma, co znikąd przychodzą,
by siąść w brzozach, pięknych i smutnych,
i dno drugie odszukać w wodzie,
przenoszone później na płótno.

Wyobraźnią znaczyć barwne plamy,
zamknąć rdzawą sepię w szkarłacie,
i ożywić uśpione omamy
pejzażami, jakich nie znacie.

Utkać wizje z pajęczych nici,
nieskażonych jeszcze kolorem.
Twórczym bólem głód serca nasycić,
mówiąc fame est peius quam dolor*

-------

* - fame est peius quam dolor - głód jest gorszy od bólu