pieśń o przegranym życiu

[coobus]

Hej, pianisto, zastukaj w klawisze,
niech tęsknota się z wódką wymiesza,
niech choć jeden raz jeszcze usłyszę
ten kawałek, co w sercu zamieszkał.
Ten, co drzazgą się wbił w moją duszę,
co i w grobie zapewne mnie wzruszy.

Hej, mistrzuniu, ty wiesz o co chodzi,
zagraj pieśń o przegranym życiu,
sama się pod palcami narodzi
i zaboli, jak po przepiciu,
i rozgrzeje, wyciśnie ślad łez.
Ty to umiesz, maestro,
ty wiesz...

Wznieś maestro swój kunszt pod obłoki,
czarodziejem dziś będziesz do rana,
moja krew ma już procent wysoki,
płynie szybko, jak lawa rozgrzana.
Kiedy stygnie, tęsknota zanika,
życie zwalnia,
wygasa muzyka.

Hej maestro,
ja pragnę, ja muszę...
Życie stygnie,
nie żałuj wzruszeń.