chłód

[coobus]

stawiam stopę na ziemi
chcę ją poczuć pod sobą
bo w niej twardość kamieni
i siła
przysłonięte portfelem
serce karmi się tlenem
dawkowany
haustami
dopijam

zasklepione powieki
przepłukuję kroplami
zawsze kilka
w pobliżu się trafi
ze swym dachem podłogą
świat zamieszkał tuż obok
schorowany
cherlawy
nijaki

gdzieś pod skórą stwardniałą
stare rany ropieją
surowica
ambicja
zgnuśnienie
nigdy skrzydeł nie miałem
macam plecy zbolałe
skąd więc blizny
skąd ciężar
swędzenie

pod nogami plwociny
znaczą drogę pogardy
pluła złością
goryczą
i śliną
głodna ofiar niezgody
czerwieniła swe ślady
nim zaległa
wśród błota
i gliny

stawiam stopę na ziemi
nie wydarzy się cud
wszędzie szorstkość kamieni
i chłód