biała flaga

[coobus]

już wszystkie słowa wykrzyczałem
w śmiertelnej walce ze zwątpieniem
spalonej ziemi popiół biały
w gipsowy odlew twarze zmienia

w siwym obłoku wszystko znika
zamglony ekran głosi koniec
nie wiem skąd we mnie tyle krzyku
skąd twardy kamień w słów kokonie

w koszu na śmiecie płaczą kwiaty
w lustrze bezsilność ciężko dyszy
słonawo gorzki smak herbaty
wsiąka w nieliczne chwile ciszy

gniew zakrzywione wznosi szpony
nierówną walkę z lękiem toczy
na klamce zastygł przyczajony
wzrok naprężony garbem kocim

duma nadęta niczym balon
traci wysokość z każdym słowem
spychany ostrzem zimnej stali
w twoje milczenie walę głową


już wszystkie słowa wykrzyczałem
zastyga w progu drobna postać
ostatnim słowem ocalałym
na białej fladze proszę
z o s t a ń