na ołtarzu oczekiwań

[coobus]

zabujało
horyzontem
zamruczało tatarakiem
rozgwieździły się
na wodzie
nieznanego świata znaki

ciemnym pyłem
jak popiołem
prószy słońce wypalone
łzawią oczy
skierowane
na jaśniejszą życia stronę

zadumało
zaświęciło
zaiskrzyło głodnym ciałem
przyjdzie zaraz
czy już było
wielkie takie czy też małe

zdusić iskrę
czy też spłonąć
przepełnieniem grzesznych przywar
składam głowę
w noc wtuloną
na ołtarzu oczekiwań