nie było świateł na tej scenie

[coobus]

nie było świateł na tej scenie
lecz zamiast światła była dziś
wizja tak jasna jak olśnienie
i ręka mistrza
jego myśl
nie było świateł
ciemność była
przygasły lampy na suficie
zapulsowała martwa bryła
w którą mistrz szepty tchnął
tchnął życie

i by rozpocząć swoją grę
wziął trochę ciebie
trochę mnie

nie było świateł
bo i po co
nie było gwaru płaczu śmiechu
tylko duszone szepty nocą
przekrwiona ciemność
i oddechy
na wygaszonej nocnej scenie
gdzie zgasły świece i lampiony
gdzie asystentem przeznaczenie
a reżyserem los natchniony

mistrz swoją dłonią sięgnął śmiało
wziął mnie całego
ciebie całą

i stworzył krzyk rannego ptaka
co wbił się w locie w ciemną bryłę
w której ty byłaś i ja byłem
a potem cisza
cisza taka

i tylko ja
i tylko ty
i jeszcze szepty przebogate
jeszcze gorączka wspólnej gry
na wielkiej scenie
tej bez świateł

nie było świateł
na tej scenie
lecz z dali już się zbliżał ranek
aby uwieńczyć przedstawienie
na dwa oddechy rozpisane

nie było świateł na tej scenie
skrytej we wnętrzu
nocnych godzin
a przecież jasnej jak marzenie
blaskiem
co w środku gdzieś się rodził