nie sen

[coobus]

jestem drzewem sierocym
w wiecznym kołysaniu
w wiecznym tańcu
w zmęczeniu tak sytym jak życie
wiatr przytulam do twarzy
potem tęsknię za nim
a więc to sen

moje dzisiaj wilgotne
przemoczone bose
gubię liście
rozrzucam bursztynowe wczoraj
chcę przechwycić je w locie
z ramion strząsam rosę
a więc to sen

niskopienną rdzą więdnie
zmęczona poświata
błogosławię gałęzią
dwie spotkane dusze
szaroczernię alejki
wytłumieniem latarń
a więc to sen

z lewej młodość
o biodrach
wypełnionych głodem
z prawej starość
z dobytkiem w torby spakowanym
przystanęły na chwilę
starość poszła przodem
a więc to sen

czekam bólu jak prawdy
z warg spijam żywicę
rytm kroków gdzieś tam w piersi
wytraca miarowość
świadomość wolno ścieka
słonym smakiem życia

a więc nie sen