nieporadni

[coobus]

przyjdę do ciebie
po twarz pospolitą
spojrzenie bezradne i naiwne

po lustrzane odbicie
własnej niedoskonałości
prostacką nieprzyzwoitość
grymas ust niepewną rysowany kreską
a przecież do zacałowania

po kiełkujący przelotny dotyk
pełen lepkich soków

po potwierdzenie przeczuć
że oddychać można powietrzem
spojrzeniem
słowem

ładne mamy lato
jesień nie powinna być gorsza
tamtej książki jeszcze nie zacząłem
kawę podałaś rozpuszczalną
ale to nawet dobrze
chyba nie dostanę urlopu
kocham cię
buty owszem udało się rozchodzić

coś tam jeszcze

przyjdę
nie zrażony doświadczeniem
jak ubogi i postrzępiony okruch
siebie samego
udaje mi się donieść