JAK CYRANO

[coobus]

Chcę, żeby kiedyś wspominano
w niedzielnych knajpach, po kościele,
że miałem duszę jak Cyrano
i przerost serca w skąpym ciele.

Chcę, by się wtedy nikt nie smucił,
że z taką wadą żyć musiałem,
bo los mógł gorzej mi dokuczyć,
duszą nielotną, sercem małym.

Chcę, by ktoś wtedy czerpał siłę
nad moim się schylając losem,
choć twarz w ciemności zawsze kryłem,
choć byłem głosem, tylko głosem.

Chcę, by wspomnieli przyjaciele,
ci całkiem nowi i ci starzy,
to durne serce w skąpym ciele,
skrzydlatą duszę, głos bez twarzy.