SREBRNA NOC

[coobus]

tak się w kulę srebrną zmienić
i przetoczyć się po chmurach
stąpać blaskiem wśród kamieni
srebrnym pyłem siąść na murach
sny pokropić rosą białą
tkaną w tiulu
cienką lichą
w okna domów zajrzeć śmiało
w ludzkie serca pukać cicho

żeby sny jak pąki były
w srebrnym świetle rozkwitały
żeby do mnie wilki wyły
żeby ludzkie serca drżały
bo na snach to ja się znam
i na sercach też po trosze
bo też takie w sobie mam
bo też takie w sobie noszę
co wszystko na jedną kartę
stawia
czasem kostką rzuci
niepokorne i uparte
i z rozumem wciąż się kłóci
ale jakie by nie było
niech szaleje
i niech hula

noc grudniowa…

radość
miłość
i na niebie ja
jak kula