LIST DO JACKA K.

[coobus]

instynktownie spoglądamy za tobą
nie dziw się
że właśnie w górę

po prostu nie wiemy gdzie

nieśmiertelność mogła odejść razem z tobą
nie odeszła
wypatrzyła jeszcze kilka jasnych ptaków
w świecie poszarzałym od jastrzębi

a tam
wszechświat cały
zakotwiczony między kresem a bezkresem
bytem a niewiarą
na granicy granic

cisza zapętlona bezdźwięcznym echem

a tu
skamieniałe wyrobiska
ludzkiej wrażliwości
gotowe do eksploatacji

czekające

brakuje ciebie
to było takie twoje
płakać razem z tym kto płakał
czerń otulać jasnym szalem