CZAS WIOSENNY

[coobus]

śmiałym spojrzeniem zmąciłaś pozorny spokój
z akcentem na pozorny
kolejnym wyłączyłaś światło

moje spojrzenie
nie miało takiej mocy
wystraszone zsunęło się po szyi w dół
odbiło od podłogi

nie ważne warto czy nie warto
dłoniom zawierzyć noc otwartą
maleńka niemoc
wielką walką

dusza przytuliła się do ciała
a przecież pozbawiona ramion
zaborczości
pulsującego wnętrza

w kołysce złego i dobrego
słońce się tapla w zimnym śniegu
tym co zasnęli
nic do tego

przestawiliśmy zegary
na czas wiosenny
spaliśmy krócej

o kilka godzin