TABULA RASA

[coobus]

byłaś książką
dziennikiem spisywanym nocą
tak powiedział wpatrzony w rdzawą posłoneczność
wstawił datę kolejną już nie wiedzieć po co
bez gwarancji na noc jeszcze jedną

świeciłaś duszą białą
jak tabula rasa
w zalotnej kokieterii różowych uniesień
lęk podskórny czerwienią twój spokój wybarwiał
z dojrzałością się kryjąc jak z grzechem

byłaś zjawą
powiedział znikając z jej świata
jak kometa z ogonem zmrożonej niewiary
czarnymi kokardami słowa poprzeplatał
wygaszanym porywem dopalił

pozostawił świadomość
zbrązowiałych pnączy
co przed dotykiem chłodu bronić się przestały
dopowiedział milczeniem które wszystko kończy
wybieleniem zaczętych rozdziałów

potem ją przyprowadź.