RAMY BIELONE SŁOŃCEM

[coobus]

spoglądam w okiennice
w grube białe ramy
gdzie spokój zawiesiłaś
jasnością spojrzenia
w ten obraz utrwalony
słonecznym zapisem
bez zapachu werniksu
bogaty w półcienie

patrzę w przejrzystość okien
kroplami przybraną
w naniesiony słowami
niebieski atrament
zapisują się nowe
prawdy w starych ramach
już nie takie odkrywcze
już jest takie same

na butach ślad kamieni
kurz zbierany w drodze
bo kamień tajemnicą
a droga wyzwaniem
siadam pod twoim oknem
głodny jasnej twarzy
spisuję tajemnice
w strofy wydumane