NIEDOBÓR

[coobus]

czemu ona... nikt nie wie czemu właśnie ona
zapytajcie lecz może on też tego nie wie
ich pąki rozkwitały na tym samym drzewie
pozbawione promieni
w zbyt gęstych koronach

zamyślona skromniutka niezbyt urodziwa
w powyciąganym szarym włóczkowym sweterku
z bezradnością dziecięcą na twarzy i w sercu
pewnie tam ją wypatrzył
wśród gałęzi krzywych

czym tak ująć umiała tego też nie wiemy
może potęgą myśli które go przerosły
może głodny był wtedy zwyczajnej szarości
wśród pąków słońcem sytych
krwawych od czerwieni

może tamtym pytaniem którego nie kryła
powtarzając je w kółko od pewnego czasu
skąd w ludziach taki wielki niedobór atłasu
czemu ciała wypełnia
workowata bryła

nie miał o tym pojęcia lecz czy to coś zmienia
my tego też nie wiemy bo co za różnica
ważne że razem chcieli zanurzyć się życiu
w niedoborze atłasu
w szarości istnienia