DROGA POWROTNA

[coobus]

mgła nostalgiczna
i słońce szczęśliwe
chwila co scala brzegi postrzępione
stopa pod palców jedwabnym dotykiem
szelest znaczący najpiękniejsze strony

życie gorące
na dwie filiżanki
na dwa spojrzenia podane jak dłonie
czasem prawdziwe czasem rozpuszczalne
z cukrem lub gorzkie
w łóżku lub na stole

jeszcze to drzewo
co korą się chroni
milczący świadek skamieniałych godzin
oplatające łapskami korzeni
zwalone głazy
błądzące jak schody


a więc to słońce
soczyste jak owoc
i zapach życia
w białej porcelanie

chyba to właśnie
zostawię za sobą
zsuwając stopy
z kamienia na kamień