CROISSANTY

[coobus]

świt wbił się ostrzem w białą ścianę
sen utknął w locie pod sklepieniem
zaraz się zbudzę
zaraz wstanę
przez mgłę się przedrę
przez promienie

poranna kąpiel schłodzi czoło
wypchnie kopniakiem z odrętwienia
coś mnie pochwyci
coś przywoła
dzwony zakaszlą
zadrży ziemia

życie mnie wypchnie na ulicę
zanurzy w tłumie aż zaboli
po zakrztuszenie
po nerwicę
po klaustrofobię
po smak soli

a i tak przecież się zaśmieję
w taniec chochołów wkołysany
bo najważniejsze
że istniejesz
że czekasz z kawą
z croissantami