NIEWOLA

[coobus]

 
Film jak film, słodko łzawy, ktoś tam właśnie umarł.
Patrzę jak z twoich oczu wzruszenie wycieka,
udaję że nie widzę kropli na powiekach,
które dłonią przykrywasz chroniąc męską dumę.
 
Co tę łzę wypłukało? Nieszczęście czy miłość?
Czytam z oczu błyszczących, w których tyle treści
i szukam odpowiedzi niepoznanych jeszcze
na naturę człowieka kruchą i zawiłą.
 
Kochasz życie, grasz w szachy, dzieciom bajki czytasz,
a przecież tak jak każdy masz skazę ukrytą,
która pozwala krzywdzić albo nawet zabić.
 
Toksyczny bluszcz cię pęta żółtymi chwastami,
a ty toniesz w tej żółci nie stawiając pytań,
w niewoli chorych genów zawiści i zdrady.