PIĘKNI INACZEJ

[coobus]

 
lubili zbaczać z drogi na grząskie pobocza
z lękami-pytaniami wśród zgaszonych świateł
własną inność przed ludźmi uczyli się chować
niebogaci niepiękni
w związku kostropatym
 
prawdziwe dwa nieszczęścia słaby i bezradna
zakochany w szarości i niedowidząca
czy to on ją prowadził o ramię opartą
czy też ledwie nadążał
nikt nie wie do końca
 
w prześwicie martwych okien jak w akwarium szklanym
dotykiem wykuwali bliskość niedojrzałą
pozwolili by ciemność ich serca zszarzałe
zabarwiała witrażem
i wzmocniła stalą
 
dziwne było to wszystko w ich życiu-nieżyciu
w realiach osadzonych na wyspie nieznanej
w porywach niedojrzałych i pięknych inaczej
jak chociażby te strofy
spisane na ścianie